Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Ανυπεράσπιστοι έρωτες.....





Τίποτα δεν κατάλαβε. Όλη την ώρα μου έλεγε “θυμάσαι;” Τι να θυμηθώ.
Μονάχα τα όνειρα θυμάμαι γιατί τα βλέπω νύχτα. Όμως τη μέρα αισθάνομαι άσχημα – πως να το πω: απροετοίμαστη. Βρέθηκα μέσα στη ζωή τόσο άξαφνα – κει που δεν το περίμενα καθόλου. Έλεγα μπα θα συνηθίσω”.
Κι όλα γύρω μου έτρεχαν. Πράγματα και άνθρωποι έτρεχαν, έτρεχαν – ώσπου βάλθηκα κι εγώ να τρέχω σαν τρελή. Αλλά φαίνεται, το παράκανα.
Επειδή - δεν ξέρω – κάτι παράξενο έγινε στο τέλος.
Πρώτα έβλεπα τον νεκρό κι ύστερα γινόταν ο φόνος. Πρώτα ερχόταν το αίμα κι ύστερα ο χτύπος κι η κραυγή. Και τώρα όταν ακούω να βρέχει δεν ξέρω τι με περιμένει...


"Μαρία - Νεφέλη"
Ο. Ελύτης

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

Μετράω Στιγμές..



Δεν τον μετραω ποτέ τον χρονο σε ετη, μηνες, μερες. Δεν τα παω καλα με τις ημερομηνιες ουτε με τις χρονιες που περασαν ή θα περασουν, φταιει που ξεχναω ευκολα. Ετσι ειχα βρει απο μικρη ενα κολπο να ξεγελαω τα παιχνιδια της μνημης μου.
Μετραω στιγμες λοιπον..
Τις χαραζω στο μυαλο μου σαν τις γραμμες που κανανε στο ξυλο οταν ολα ηταν πιο απλα, πριν ανακαλυψουν τα ρολογια, τα ημερολογια, τους υπολογιστες και αλλα τοσα.

Κοιτα μολις προσθεσα αλλη μια γραμμη!
Αυτη η στιγμη ηταν με τους αγαπημενους...
Αυτους που δεν μπορεις πια να αποκαλεσεις φιλους μετα απο τα χιλιαδες χρονια που περασες μαζι τους, αλλα οικογενεια...
Αυτους που καθε μερα ανακαλυπτεις καινουρια κουσουρια που σε ενοχλουν...
Αυτους που μπορεις να προσβαλεις χωρις να προσβαλονται..
Αυτους που δεν χρειαζεται να αλλαξεις χρονο μαζι τους για να μετρησεις αλλη μια στιγμη, γιατι παντα ειναι μαζι σου!

Καλη μας χρονια :)

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

You making me ill...

Απαγορεύονται:
Slipknot,Iron Maiden,Whitesnake,Uria Heep,Sentence,Poisonblack,Rainbow,AC/DC, Wasp,Judas Priest,Rory Gallagher,Steelheart,Kiss,Def Leppard....







ΥΓ. Ολο και κάποιο θα ξέχασα... Σιγά σιγά θα τα ξεχάσω όλα μην χαίρεσαι...

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

The story of a loner




ΑΚΡΟΒΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΧΑΡΑΞΕΙ Η ΜΕΡΑ,
ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΗΣ ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΖΗΣΕ ΠΟΤΕ...
ΧΑΡΑΜΑΤΑ ΚΛΕΙΔΩΝΟΥΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΤΟΥΣ
ΜΑ ΕΚΕΙΝΗ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ ΚΟΙΤΑΕΙ ΑΠ ΤΗΝ ΚΛΕΙΔΑΡΟΤΡΥΠΑ ΑΚΟΜΑ..
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥΔΙΑΣΑΝ ΑΠ ΤΟ ΚΡΥΟ, ΜΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΑ.
ΣΤΟ ΤΡΕΛΟ ΧΟΡΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΗΣΕΙ
ΚΑΤΑΡΙΕΤΑΙ ΤΙΣ ΚΟΥΦΙΕΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΒΓΑΛΑΝ ΑΠ ΤΟΝ ΛΗΘΑΡΓΟ

ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ, ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ..
ΜΑ ΕΚΕΙΝΗ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΧΤΥΠΑ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΑ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

ΚΑΠΟΥ ΜΑΚΡΥΑ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΑΣ ΑΤΕΝΙΖΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
ΚΟΥΛΟΥΡΙΑΣΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΕΙ ΜΕ ΕΛΠΙΔΑ,
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΡΥΑ ΣΑΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ...

ΞΑΦΝΙΚΑ Ο ΧΟΡΟΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ!

ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΣΙΩΠΗΛΑ ΚΑΙ ΑΤΕΝΙΖΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ...
ΑΠ ΤΑ ΑΝΟΙΚΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ Η ΣΚΕΨΗ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΗ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ...

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Μικρές κυριακάτικες ιστορίες



Τα χέρια μου μυρίζουν ακόμα θάλασσα.
Τα φέρνω κατά διαστήματα κοντά στη μύτη μου και παίρνω βαθιές ανάσες..
Ει τι κοιτάς έτσι? Ήθελα να πω σε μια κυρία που ενοχλήθηκε, μα ντράπηκα.
Δεν κοκκίνισα όμως. Ξανάφερα τα χέρια μου στη μύτη, τράβηξα ενοχικά μια βιαστική τζούρα.
Σήκωσα το κεφάλι ψηλά και της χαμογέλασα.
Με πόσο φόβο και καχυποψία κοιτάμε το διαφορετικό?

Μέσα στον σκουπιδότοπο της πόλης τα δικά μου χέρια μύριζαν θάλασσα σήμερα και μου είναι αρκετό για να χαμογελάω..

Υγ1: Ευχαριστώ για το υπέροχο σκ. Σκοτώσαμε για λίγο την καθημερινότητα.
Υγ2: Ωραιότατο το μελομακάρονο! Καλά Χριστούγεννα έρχονται..

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Παραμύθι

Εκείνο το απόγευμα εκείνος και εκείνη καθόντουσαν αντικριστά στο μικρό παγκάκι. Εκείνη κοιτούσε την θάλασσα κι εκείνος της έλεγε πόσο παιδί είναι όταν γελάει. Τον κοίταξε με περιέργεια Διάβασε τόσα στα μάτια του που τελικά τα ομολόγησε με λέξεις...
Και εκεί στο μικρό παγκάκι έγιναν οι λέξεις όρκοι και οι σιωπές φιλιά, όρκοι που λέμε σε εραστές, τα ίδια λόγια τα ίδια βλέμματα. Μα το κορίτσι χαμογελούσε. Έμοιαζαν τα λόγια πρωτόγνωρα κι ας τα είχε ακούσει κι ας τα είχε πει - κι ας ήξερε ότι και εκείνος τα είπε και σε άλλα κορίτσια.
Πήρε το χαζό όρκο και έφτιαξε μια κορδέλα, τον έδεσε στην καρδιά της με όλα αυτά τα λόγια να μην τα ξεχάσει λεπτό...
Οι μήνες πέρασαν, ο καιρός κρύωσε, το παγκάκι βράχηκε απ τις σταγόνες της βροχής, εκείνος έφυγε ξαφνικά χωρίς να αφήσει ψίχουλα για να βρει το κορίτσι τον δρόμο...
Η κόκκινη κορδέλα έγινε Κόμπος στην καρδιά της. Τις νύχτες δεν την άφηνε να αναπνεύσει, τις μέρες της έκλεβε οξυγόνο...
Μα είναι κάτι νύχτες σαν την χτεσινή που μπήγει τα δάκτυλά της τόσο βαθιά που ξέρει οτι θα φτάσει να λύσει την αναθεματισμένη κορδέλα...
Τι κρίμα μόλις πάει να την πιάσει παγώνει... και μένει άλλο ένα απόγευμα να κοιτάζει την θάλασσα περιμένοντας ότι κάτι θα αλλάξει...


Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Το βλέμμα σου το σκοτεινό..




Κοίτα, πέρασε η βδομάδα. Ξήμερωσε Σάββατο μα το σπίτι είναι άδειο σήμερα.
Χώρις φωνές, χωρίς γέλια...

Είδες, Ο χρόνος δεν γιατρεύει, μαλακίες λένε για παρηγοριά...

Άκου, Είμαι εδώ...
Θα μου λείψει το γέλιο σου κι ας ήταν θλιμμένο...

Καλημέρα !

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Τα άντα...

Κοίτα πόσες μέρες έχω να σου μιλήσω... Μέτρα...
Μην φανταστείς ότι έπαψα να σε σκέφτομαι, ούτε αναθεωρώ τις απόψεις μου. Βρήκα χίλιες δυό ασχολίες για να πάψω αλλά δεν τα κατάφερα.
Απ το πρωί (ή μάλλον από χθες το βράδυ) δεν έχω πάρει τα μάτια μου απ το κινητό μου. Είναι στιγμές που το κρατάω και καλώ τον αριθμό σου αλλά το πράσινο πλήκτρο δε το πατάω. Σου έχω γράψει δεκάδες μηνύματα που δεν στάλθηκαν ποτέ. Όχι Δε θα αρκεστώ σε ένα άψυχο ευχαριστώ. Δεν σου αξίζει, ούτε κι εμένα. Έτσι για σημέρα θα μείνει κλειστό και από αύριο βλέπουμε.




ΥΓ 1) Το μυαλό μου έχει κολλήσει στο παγκάκι και περιμένει... Ακόμα κι όταν λείπω εγώ απ την θέση μου, κάθεται η σκέψη μου εκεί... Δεν μετάνιώνω... Πάλι δεν θα ερχόμουν όταν έπρεπε.
ΥΓ 2) Δεν είχες δίκιο. Ξέρασα τα όνειρά μου, τα πιστεύω μου όμως όχι!
ΥΓ 3) Σήμερα φοράω την μπλούζα σου αλλά νιώθω οτι με πνίγει, με στενεύει. Ίσως πάχυνα. Ίσως να μην μου είσαι πια αρκετός για να χωρέσω στα φοβισμένα όνειρά σου.
ΥΓ 4) Χρόνια πολλά και ευτυχισμένα... Ναι τα άντα σου χτύπησαν την πόρτα. Άνοιξε!

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

Μικρές αγγελίες...

Πωλούνται:

Όνειρα σε τιμή ευκαιρίας
Αξίες και ιδανικά σε τιμές κόστους


Χαρίζονται:

Τα παιδιά που δεν μεγάλωσαν ακόμα...

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

Ράβε - ξήλωνε...

Όμως το πρωί ανοίγεις τα μάτια σου και Όλα είναι καλά...
Έσπασε ο κόσμος σου; Καιρός να τον κολλήσεις απ την αρχή!

.....

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

Του κρατούσε το χέρι σφικτά...



Σε είδα ξανά. Πέρασαν μήνες, ξέρω δεν τους μετράς. Ούτε εγώ ξέρεις...
Μα η καρδιά πάγωσε απρόσμενα στο θέαμα...
Δεν φταις εσύ. Αν γύρνουσα πίσω πάλι το ίδιο λάθος θα έκανα...
I wish i was fucking special... but i am not... Im just a weirdo...

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Νόστος ή Νοσταλγία ?





Θέλω να σου φωνάξω ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΙ. Σηκώνω τα χέρια μου ψηλά και παραδίνομαι!
Έχασα..
Θα μπω στα καλούπια που μου ζητάς τόσο επίμονα κάθε φορά, Θα κλείσω τις πόρτες που αφήνω ανοικτές και θα γυρίσω σε σένα που αρνήθηκα..
Μα κοίταξε με!!! Έχω ακόμα δύναμη να φεύγω!
Θα το πληρώσω, μα θα είναι η επιλογή μου...
Ποιος είπε ότι τα όνειρα δεν έχουν τίμημα?
Καλό μου ταξίδι λοιπόν..

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

Τρελή κ Αδέσποτη, παρόλη την απάτη...

" Σεβαστό αλλά όχι αποδεκτό... "

Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβεις την γνώμη μου ? Σέβομαι αυτό που πιστεύεις, αλλά δεν το αποδέχομαι! Μου πιπιλίζεις μέρες τώρα τα μυαλά όπως κάθε προεκλογική περίοδο. Αυτό το πόστ είναι αφιερωμένο σε σένα μικρό μου παπαγαλάκι λοιπόν...

Σήμερα ξεπέρασες κάθε όριο προσηλυτισμού λέγοντας ότι είμαι ανώριμη. Ανώριμη γιατί, σε ρώτησα. Γιατί ψηφίζεις ότι σου έρθει χωρίς να ανήκεις κάπου και όλοι πρέπει να ανήκουμε κάπου.

Εξήγησε μου γιατί είμαι εγώ η ανώριμη όταν ψηφίζω κάτι διαφορετικό από την προηγούμενη φορά? Επειδή κρίνω πρώτα μια κατάσταση και μετά αποφασίζω ? Γιατί πρέπει να δεχτώ ότι το Χ κόμμα είναι το ιδανικότερο να έχει την ψήφο μου σε κάθε εκλογική αναμέτρηση? Γιατί πρέπει να ακολουθω πιστά σαν οπαδός ότι κι αν έχει προηγηθεί μέσα στην τετραετία?

Είναι ώριμο να ψηφίσω το κόμμα του μπαμπά επειδή έτσι ψηφίζουμε στην οικογένεια? Είναι ώριμο να ψηφίσω επειδή ο πατέρας του ήταν ο καλύτερος πολιτικός ?
Να μην παραλείψω και το αγαπημένο μου επειδή η γιαγιά μου έκανε εξορία !
(Οι απόψεις είναι αληθινές και αναφέρονται σε διαφορετικά πρόσωπα)

Κι όμως και οι τρεις απόψεις έχουν κάτι κοινό. Κάτι που μας έχει φέρει σε αυτή τη κατάσταση. Κληρονομιά ! Κληρονόμησε μια καρέκλα, ένα δακτυλίδι, μια θέση, ένα απωθημένο, μια ψήφο...

Όχι φίλε μου είμαι ελεύθερη να αποφασίσω ότι θέλω εγώ, χωρίς κληρονομιές. Αν θεωρείται ανώριμο το ότι ψάχνω, ακούω, διαβάζω πρώτα πριν ψηφίσω θα παραμείνω ανώριμη για άλλη μια φορά. Η ψήφος δεν είναι Παναθηναϊκός για τον ακολουθαω πιστά και πωρωμένα. Είναι ελευθερία άποψης.

Δεν μου φτάνει την απεγνωσμένη που βλέπω όλα αυτά τριγύρω μου καθημερινά, πρέπει να έχω κ εσένα να με ζαλίζεις? Κάθε πέντε λεπτά διαφημιστικό σποτ, θα κλείσω την τηλεόραση. Κάθε δέκα λεπτά προπαγάνδα στο ραδιόφωνο, πολιτικοποιημένες εφημερίδες και δελτία... Σε λίγο ακόμα κ το δελτίο καιρού θα έχει μια άποψη για την πολιτική. Θα τα κλεισω ολα ή θα ανοίξω τα αυτιά μου και θα τα δω αλλά Εσένα τι να σε κάνω? Να σε αποφύγω μέχρι να τελειώσει ο προεκλογικός πυρετός σου?

Πολλά ερωτηματικά μαζεύτηκαν... Με σύγχυσες πάλι παπαγαλάκι... Συγγνώμη αλλά Εγώ θα παραμείνω ανώριμη κ αδέσποτη... Εσυ ξέρεις το βιολί σου..

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

Ήρθες πάλι...

Είναι αυτές οι ώρες πάλι που χωρίς λόγο πονάς. Ένα τεράστιο κεντρί έχει τσιμπήσει το εγώ σου ( Ψέμματα... Μπορεί και να το τσίμπησες εσύ ή κάποιος θλιμμένος κοντά σου, δεν ξέρω, δεν ψάχνω πια).
Κοιτάς το άδειο δωμάτιο και βλέπεις έναν έναν τους φόβους σου να κάθονται τριγύρω.. Δίπλα τους οι τύψεις σου... Μια μια στην σειρά..
Δεν σου επιτίθεται κανείς τους πια, απλά σου κρατάνε παρέα.
Και νιώθω τόσο ζωντανή θεέ μου αυτές τις ώρες που σχεδόν έχω την ανάγκη να σε ευχαριστήσω. Αν σε πίστευα θα σε ευχαριστούσα. Συγχώρεσε με δεν πιστεύω στα θαύματα, στα παραμύθια πιστεύω μόνο..

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Κι ούτε που σκέφτηκα ποτέ πως θα ξεχάσεις...

Εγώ σ' αγάπησα εδώ
Που να 'σαι τώρα που γυρνάς
Σε ποιο καινούργιο ουρανό χρώματα κλέβεις;
Ένιωσες πάλι τα φτερά
Τι σου 'βαλε ξανά φωτιά
Σε ποιο λιμάνι, ποιο σταθμό, καρδιά γυρεύεις;

Πώς να κρατήσει το κορμί απόψε η νύχτα
Τώρα ο κόσμος έχει χάσει μια στροφή
Εγώ δε μίλησα, για θαύματα δεν είπα
Δε σου στάθηκε κανένας πιο πολύ

Εγώ σ' αγάπησα εδώ
Με τα φεγγάρια της βροχής
Περίμενες τόσο καιρό να ξαποστάσεις
Έφτανε να χαμογελάς
Να σε κοιτάζω όταν ξυπνάς
Κι ούτε που σκέφτηκα ποτέ πως θα ξεχάσεις

Παραμυθάκι μου σκληρό
Όπου κι αν είσαι και γυρνάς
Για μένα εκεί να μη ρωτάς
Εγώ σ' αγάπησα εδώ.

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

Μια Μελαγχολική καλημέρα...

Πόσο δύσκολο είναι να ξυπνάς με αναμνήσεις?
Ένα σπίτι άδειο, μόνο η ''φασαρία'' της βροχής να ακούγεται.. Και είναι αυτή η αναθεματισμένη βροχή που δεν σ'αφήνει να ησυχάσεις κ σε γυρίζει κάτι τέτοια πρωινά πίσω στις μέρες που αγαπάς ακόμα..

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

Φτερά ;





Μερικά ασχημόπαπα δεν γίνονται κύκνοι...

Μικρή Διαφορά..

http://www.youtube.com/watch?v=igZNRrlORw0

Παρασκευή πρωί.. Ο ουρανός συννεφιασμενός, ψιχαλες πέφτουν δυνατές. Πρόσωπα απογοητευμένα από την αλλαγή του καιρού, προχωρούν βιαστικά να προλάβουν κάτι. Μάλλον συνειδητοποιούν ότι τελείωσε το '' ξέγνοιαστο'' τους καλοκαίρι.
Ένα μεγάλο ''παιδί'' κατεβαίνει την Αλεξάνδρας χαμογελώντας και σιγοτραγουδάει. Κρίμα που όλοι το κοιτάζουν περίεργα και εκνευρισμένα. Συγνώμη άγνωστε παρασύρθηκα. Επιτέλους ήρθε το φθινόπωρο μου με τις χοντρές του ψιχάλες. Βλέπεις είναι η εποχή που όλα αρχίζουν. Μηδενίζεις την χρονιά κ ξεκινάς πάλι απ την αρχή.
Σαν την πρώτη μέρα στο σχολείο.

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

Σιωπές...

http://www.youtube.com/watch?v=JIH0X38arf0

Μη με ρωτάς τι έχω.. Με εκνευρίζει αυτή η ερώτηση.. Με προκαλεί να σου απαντήσω
Και ξέρεις δεν έχει έρθει η ώρα ακόμα να σου απαντήσω. Μπορώ να σου πω ότι φοβάμαι όμως τι θα απογίνω όταν θα έρθει να με βρει... Χτίζω τείχος για να αντέξω, μα το σπάει η σιωπή σου κάθε βράδυ.. Δεν θέλω να σου λέω πολλά. Είναι περισσότερα αυτά που δεν ακούμε..

Δεν προσπαθώ να σε καταλάβω, να σε αγαπήσω ξανά προσπαθώ...

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

Όνειρα....

http://www.youtube.com/watch?v=7ImoY7grExs&feature=related

Όνειρα.... Αλήθεια υπάρχει ''μεγαλύτερη' λέξη από αυτή?

Τα δικά μου, τα δικά σου, τα δικά μας, των ξένων για μας...

Αυτά που δεν έζησα, αυτά που δεν τόλμησα.. Αυτά που κατέστρεψα μόνη μου για να μην συμβιβαστώ...
Μα ήταν όλα δικά μου... Όλα.. Δεν έχει κανείς δικαίωμα να επέμβει.. Είμαι ελεύθερη.. Δύσκολο να προφέρεις την λέξη πια... Άραγε είσαι ?

'' Όνειρα - όνειρα, φλόγες μακρινές μου
Του φευγιού μου όνειρα κι άγνωστες φωνές μου...
Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι''