Κοίτα πόσες μέρες έχω να σου μιλήσω... Μέτρα...
Μην φανταστείς ότι έπαψα να σε σκέφτομαι, ούτε αναθεωρώ τις απόψεις μου. Βρήκα χίλιες δυό ασχολίες για να πάψω αλλά δεν τα κατάφερα.
Απ το πρωί (ή μάλλον από χθες το βράδυ) δεν έχω πάρει τα μάτια μου απ το κινητό μου. Είναι στιγμές που το κρατάω και καλώ τον αριθμό σου αλλά το πράσινο πλήκτρο δε το πατάω. Σου έχω γράψει δεκάδες μηνύματα που δεν στάλθηκαν ποτέ. Όχι Δε θα αρκεστώ σε ένα άψυχο ευχαριστώ. Δεν σου αξίζει, ούτε κι εμένα. Έτσι για σημέρα θα μείνει κλειστό και από αύριο βλέπουμε.
ΥΓ 1) Το μυαλό μου έχει κολλήσει στο παγκάκι και περιμένει... Ακόμα κι όταν λείπω εγώ απ την θέση μου, κάθεται η σκέψη μου εκεί... Δεν μετάνιώνω... Πάλι δεν θα ερχόμουν όταν έπρεπε.
ΥΓ 2) Δεν είχες δίκιο. Ξέρασα τα όνειρά μου, τα πιστεύω μου όμως όχι!
ΥΓ 3) Σήμερα φοράω την μπλούζα σου αλλά νιώθω οτι με πνίγει, με στενεύει. Ίσως πάχυνα. Ίσως να μην μου είσαι πια αρκετός για να χωρέσω στα φοβισμένα όνειρά σου.
ΥΓ 4) Χρόνια πολλά και ευτυχισμένα... Ναι τα άντα σου χτύπησαν την πόρτα. Άνοιξε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου