Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Freedom is impossible...



Θέλω να σου φωνάξω, σήκω.

Σήκω!

Βάλε τα πιο πρόχειρα, φθαρμένα απο την χρήση, ρούχα σου σε μια βαλίτσα.
Αυτά που σε κάνουν να νιώθεις παρείσακτος και διαφορετικός.
Αυτά που τα φοράς και νιώθεις, εσύ. Μια μικρή βαλίτσα, τίποτα άλλο.
Σήκω και πάμε. Πάμε να φύγουμε!
Άφησε πίσω οτι σε βαραίνει, οτι σε πληγώνει και πάμε.
Μαζί...

Μα με ρωτάς πως αντέχεις.
Απ΄ όλες τις πιθανές και απίθανες ερωτήσεις που μπορούσες να κάνεις, διάλεξες το πως σε αντέχω.
Και εγω θέλω μόνο να σου φωνάξω, σήκω! Πάμε να φύγουμε... 

2 σχόλια:

fish eye είπε...

Αυτος που ρωταει "πως αντεχεις" σιγουρα εχει αλλα πραγματα στο μυαλοτουαπο οτι εσυ..και σιγουρα(προσωπικη παντα και υποκειμενικη αποψη) νιωθει δυσκολιες που δεν τις νιωθεις. Δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι τοσο δυνατοι ουτε αγαπουν τα ιδια πραγματα οσο κι αν θελαμε να ειναι αλλιως δεν ειναι. Σκεφτηκα καποτε..τι νοημα εχει να τραβηξουμε εναν ανθρωπο προς το μερος μας; Ποσο μεγαλο θα ειναι το κερδος μας οταν αυτος αργα η γρηγορα θα βρει τον εαυτο του;

Oneirodromio είπε...

Το κέρδος είναι η διαδρομή! Μα σίγουρα δεν έχει νόημα να τραβήξεις έναν άνθρωπο στο μέρος σου. Θα έρθει όταν το νιώσει.