Πάντα αυτή η μέρα ξεκινάει με την σκέψη να τους μαζέψω όλους εδώ κοντά μου, δίπλα μου σήμερα.
Όλους αυτούς τους αγαπημένους, τους γνωστούς, τους φίλους σε ένα γιορτινό τραπέζι.
Δε θα μιλάω, μόνο να τους κοιτάζω θέλω... Να τους χαμογελώ..
Στο τέλος της σκέψης όμως μπορώ να τους μετρήσω ίσα ίσα στα δάκτυλα του ενός χεριού μου μόνο..
και όπως κάθε φορά αυτά τα πέντε δάκτυλα θα μείνουν ακόμα και όταν σβήσουν τα φώτα.
Σήμερα είναι η μέρα που ικανοποιώ το εγώ μου,
Είναι η μέρα που περιμένω να πάρω και όχι να δώσω ως συνήθως.
Σήμερα μετράω αγκαλιές και αισθήματα και αγάπη..
Τι σημαίνω, τι αξίζω...
Τώρα που επιτέλους έσβησαν τα φώτα της χαράς και έχει τελειώσει το πανηγύρι, αρπάζω το χαμόγελο ξανά και το καρφώνω στα χείλη... γιατί άξιζε και πάλι το μέτρημα φέτος.
Υγ1. Έξω βρέχει :)
Υγ2. Γράψε ό,τι θέλεις μέσα στ' όνειρό σου σε λευκό χαρτί
κι άσε με να βάλω χίλια σ' αγαπάω χίλια σ' αγαπώ για υπογραφή...
Ένα αεράκι θα μας φέρει κάτι
που 'χουμε κρύψει κάτω απ' το κρεβάτιαφού μοιράσαμε με το κομμάτιό,τι μπορεί κι ανησυχεί
Μακρινές αγκαλιές με αξία γιατί ξέρουν :)
που 'χουμε κρύψει κάτω απ' το κρεβάτιαφού μοιράσαμε με το κομμάτιό,τι μπορεί κι ανησυχεί
Μακρινές αγκαλιές με αξία γιατί ξέρουν :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου