Μιλήσαμε ατελείωτα σήμερα.
Μίλησες, απάντησα, μίλησα, απάντησες.
Είπαμε όλα όσα έπρεπε να πούμε για να καταλήξουμε στο μηδέν.
Κάθε κουβέντα και ένα σκαλί χαμηλότερα κατεβαίναμε για να βρεθούμε στον πάτο.
Έτσι νόμιζες τουλάχιστον..
Σε ξεγέλασα το ξέρεις.
Έπεφτα για να μπορώ να σε βοηθήσω να σηκωθείς. Μερικές φορές πρέπει να πέσεις για να ανέβεις.
Ούτε ένα σκαλοπάτι δε θυσίασα.
Υγ1. Μηδένισε και πάμε πάλι απ την αρχή. Θα με βρεις κάπου στη μέση να περιμένω.
Υγ2. Η απορία της ημέρας:
Χτίζουμε μια σχέση λένε (μια οποιαδήποτε ανθρωπινή σχέση). Δυο άνθρωποι, δυο μυαλά, τέσσερα χέρια, δυο διαφορετικές υποστάσεις, δυο διαφορετικά όνειρα.
Τι γίνεται όταν εσύ χτίζεις παλάτι και εγώ παραδοσιακό σπιτάκι?
Η απάντηση:
Σε περιμένω για σαμπάνια στο ντιβάνι μου ή για ούζο στο αρχοντικό σαλόνι σου.
Κάπου στη μέση σίγουρα θα υπάρχει μια πόρτα να τα ενώνει.
Υγ3. Επειδή το αγαπάς, επειδή θυμάμαι κι ας μην το δείχνω, επειδή θέλω να ξέρεις ότι σήμερα γράφω για σένα :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου